მე მოვალ… ცისფერ კვამლივით წამოვალ შენსკენ ბნელიდან… და შენს კანზე დარჩება მხოლოდ სურნელი რომელშიც ღვინო სისხლს ემსგავსება, ხოლო სიყვარული — განაჩენს. ის მოდის სიჩუმით, ღვინოსავით მომწამვლელი და ტკბილი. ტკბილი, მაგრამ მწარე, როგორც უკანასკნელი კოცნა წითელი ვარდების შფოთვით ეშვება გულში და ტოვებს ძველ მონასტერს — ჰაერში საკმეველი ფარფატებს. ბოლოჯერ სვამ, თითქოს იცოდე, რომ მერე შემდეგი აღარ იქნება.

” I will come… like blue smoke I will rise toward you from the darkness… And on your skin, there will remain only a scent in which wine becomes blood, and love — a sentence. It comes in silence, intoxicating and sweet like wine. Sweet, yet bitter, like the last kiss. It descends into the heart with the anxiety of red roses and leaves behind an old monastery — incense flutters in the air. You drink for the last time, as if you knew there would never be another.